8 de setembro de 2008

Tic, Tac

Sfregando l reloijo

Diç l tiempo al reloijo:
- Á reloijo nun me cortes, nun me cortes cun tue sierra tan afilada. Ten pena de mi.
- Perdona, mas ten que ser. Ten que ser assi.
- Mas porque ye que ten que ser assi? Assi an segundos? Porque ye que me cortas tan delgadico?
- Isso ye que nun sei. Se calha ye para fazer caldo de berças.

Adaptado de Mário Castrim no sou lhibro Histórias com Juízo