25 de dezembro de 2009

BUONAS FIESTAS


You sou l tiu Jantonho
I nun me lhebeis a mal
Que hoije you bos deseie
Un Santo i feliç Natal.

Beisicos

José António Esteves

22 de dezembro de 2009

LA CANHONA MUORTA


La muorta bai culas outras?,
Pregunta-le Manolico al pai.
Deixa-la ficar cuitadica,
Qu´eilha hoige nun bai.

Lhougo la respuosta pronta:
Eilha anda un pouco azarada:
Hoige fica por mie cuonta,
You la lhiebo pa la cebada.

Senão boto-le un galho,
S´acaso l quejir rober
I s´eilha nun l quejir
Yá beio l que fazer.

L rapaç nun se cunformou
Cula respuosta de l pai
I bolbiu a perguntar;
Anton eilha fica ou bai?

L pai yá anfadado
Dou-le ua respuosta meio tuorta;
Bai tu atrás de las bibas
Que you cuido de la muorta.

You bou, mas sei bien
Qu´eilha buona nun fica,
A mi dá-me tanta pena
De la ber assi cuitadica!

Stá bien nun t´aflijas
Lhougo lhougo ficará bien:
S´a ti te dá tanta pena
A mi me dá pena tamien.

Mas agora fica çcansado
You cuidarei de la muorta,
Berás que an beniendo
Eilha stará a la puorta.


José António Esteves

18 de dezembro de 2009

La lhebrica na nebada



La niebe bieno
I bieno a muntónes
Ls coneilhos quedúrun
Chenos de cunfusónes

Quedórun ls coneilhos
I las lhiebres tamien
Quedában ancandiladas
Sien saber l que fazien

La lhebrica pequeinha
Fui-se eilha solica
Perdiu-se de la mai
I nun bei nadica

La lhuç de la niebe
Stá a ancandilá-la
Yá boziou i todo
E nun l baliu de nada

A querer fugir
Sbarrou nun talabanco
Como ye qu´ hei-de ir
Se stá todo tan branco

Yá zasperada
Tornou a boziar
Ah maizica amada
Beni-me a achar

Anté que pal chano
Mirou assustada
I alhá na niebe
Biu ua pisagada

Era de sue mai
Debrebe la coinciu
Corriu i seguiu-la
I si la çcubriu

Mas assí i todo
Eilha iba assustada
I la mai de percurar
Yá staba mui cansada

Cansada i anraibada
Cun la sue lhebrica
Que sien l dezir nada
L fugiu solica

La mai quedou feliç
Mas percurou-l assí:
Porquei fugiste
De l pie de mi?

Nun bés que nun puodes
Tu sola scapar
Agora stás de castigo
I bás-te a deitar

La lhebrica deitou-se
Fizo l que la mai mandou
I quedou mui triste
Porque nun brincou

Las amigas stában
Todas a jogar
A oubi-las dezie
Nun me torno a scapar

16 de dezembro de 2009

LA MAGOA DE LA RITA


Tengo ua magoa cumigo
Eiqui drento de l miu peito
Porque beio cun tristeza
Que naide me ten respeito

A las bezes la mie mestra
Quando stá ampertinente
Diç-me assi, oh! Garota
Tamien yá quieres ser giente

Outras bezes an cumbersa
Quiero meter l guedelho
Bózia lhougo mie mai
Calha-te alhá sou fedeilho

Manda-me calhar l bico
Que baia tratar doutro ouficio
Ls mius armanos dizan a rir
Yá quier dar leis, houspício

Miu pai que bien cunheço
Que sou muito sue amiga
Tamien nun poupa a dezier
Yá ten catárro la furmiga

I la criada de la casa
Que grande raiba me mete
Nunca me chama senhora
Ye, siempre sou pibete

Por isso you m´anraibo
Ando nun nerboso cunstante
Anton para se ser giente
Ye perciso ser gigante

Ensinórum-me uas ties
Quando falaba cun eilhas
Que nun se medie l burro
Pulas sues grandes ourelhas

Sou pequeinha si, mas sou giente
Nun sou houspício,,nien pirralho
Sou giente, bós bien bedes
Yá bos mostrei quanto balho


José António Esteves

13 de dezembro de 2009

CAÇADA EIMAGINADA



Fui a caça cul miu galgo
Un perro mui legeiro
Lhebei mas dous perros
L conelheiro i perdigueiro.

Saltou-me lhougo ua lhiebre
Çque cheguei a cabeço almouro
Caiu redondica ne l chano
Lhougo al purmeiro stouro.

Mas alantre un cibico
Saliu-me un jabali
Só apenas cun dous tiros
Standiu-se lhougo eilhi.

Segui puoli arriba
Lhebantou-se ua perdiç
Cun só tiro la matei
Fui la caçada que fiç.

Anduobe puoli a las buoltas
Spantou-se ua galinhola
Nun fui capaç de la matar
Porque s´ancrabou ua mola.

Inda saliu un coneilho
Mas depriessa se scapou
Nun fui capaç de la tirar
La spingarda s´ancrabou.

Segui puoli abaixo
Cula spingarda bien dreita
Bou mas ye para casa
Que la caçada stá feita.

Nun cacei grande cousa
Cumo aquel que diç
Siempre ye un jabali
Mais la lhiebre i la perdiç.

José António Esteves

L gato Farruscas


Le gato Farruscas
Ye un gato siamés
Anganha-se cun las pantufas
Calça-las d´alrobés

Ye mui branquito
Cun pelo pendado
A las bezes pón-l gel
Para andar lhebantado

Quando se assusta
Fai grande rebulhiço
Cun l pelo eiriçado
Parece un pelhiço

La mai de Martica
Un die dixo-l assi:
Trago-bos ua cumpanha
A ti i a Amélie

Bíben eilhes todos
Cun grande alegria
Respeito i amisade
An porfeita harmonia

Marta toca piano
Farruscas biola
Amélie canta
I beila eilha sola

Siempre leian un lhibro
Apuis de ciar
Porque todo mundo
Ten que studar

Jogan todos juntos
I bán a passear
Scríben no cumputador
Antes de se deitar

Apuis lhában ls dientes
Antes de ir pala cama
Dán un beisico
I dizen anté manhana

10 de dezembro de 2009

Bi ua rosa a nacer



Bi ua rosa a nacer
I dei por mi a pensar:
Quien será l felhizardo,
Que la eirá a agarrar?

Tornei a passar pula rosa
I anton scuitei assi:
Quando bolbires a passar
Nun te çqueças de mi.

Anton birei-me para trás
I bi aqueilha belheza,
Agarrei-la cun muito amor
I lhebei-la pa la mie mesa

Pus-la nua jarrica cun auga
Bien ne l meio de la mesa
I to ls dies you bie
Aqueilha pura belheza

Fazimos-mos mui amigos
You i aqueilha frolzica,
Nun podie you passar
Sin ber la mie rosica.

Era ua frol mirandesa,
Cumo bós que stais por ende,
Las froles fálan cula giente,
La giente ye que nun las antende.

You si antendie la mie rosica,
Cun eilha to ls dies falaba,
Ua cumbersa animada
I eilha bien que gustaba.

Se podirdes, falai cun eilhas,
Ye un fabor que le fazeis,
Mas se nun quejirdes falar,
Pul menos nun las stragueis.

Nun bos custa nada tentar,
Solo para ber l que passa,
Bereis se falardes cun eilhas,
Cumo la cousa ten graça!

José António Esteves




L jogo de la scundelina

Serie assi??!!
Nun tengo la certeza se esta lenga lenga era de la scundelina...


Tengo eideia que, para se jogar a la scundelina i para se saber quien se iba a scunder, ousábamos ua lenga lenga. Un garoto topaba no peito de cada un de ls restantes al mesmo tiempo que dezie cada palabra, assi:


Cerra l bico, bico, bico,
quien te dou tamanho bico?
Fui la galha chocalheira
q'anda alhá pula ribeira
a saber de uobos de perdiç,
para l filho de l juíç.

Barre, barre bien,
se barrires bien,
dou-te un bintén,
se barrires mal,
dou-te un rial.

Churro, murro, murro,
cabalhicos a correr,
qual será l purmeiro
que s'eirá a scunder.



9 de dezembro de 2009

La monica Amélie



Martica ye ua nina
Que ten ua mona
Que se chama Amélie.
Ye guapa i fina
Cun uolhos azules
Cumo you nunca bi.

Quando Marquita
Fui pa la scuola
Deixou la monica
An casa, eilha sola.

Antes de salir
Dixo-le assi:
Quedas a jogar
Para te ambair
Que apuis
Torno para ti.

La monica jogou
Mas yá staba cansada
I fizo zeinhos
Anquanto speraba.

Quando Marta chegou
Fui-la lhougo a ber
I trouxe-le un lhibro
Pa l'ansinar a ler.

Apuis dixo-le:
L saber
Ten muito balor
Ben acá
Que te bou a ansinar
A outelizar
L cumputador






8 de dezembro de 2009

Nun quiero que el ouba




Tiu Chancas era un lhabrador de ls mais ricos i mais afamados de Peinha Al Castro, un lhabrador de purmeira linha, até tenie un cabalho i todo! I que cabalho era l de tiu Chancas! Staba mui gordo, pus el trataba-lo de l melhor que habie i cun muita cerimónia i muita proua, daba-le de todo l quemido que l cabalho querie, nunca le faltou cul quemido al cabalho l tiu Chancas. Tamien quando l tiu Chancas percisaba de ir a algun sitio l cabalho staba siempre çponible. Mas l Chancas solo l lhebaba als sítios mais amportantes.
Anton, un die percisou de ir a Miranda i alhá fui cun sou cabalho bien ampimponado, que até lhebaba l'albarda nuoba i todo. Tamien lhebaba anriba l cabalho uas alforjas. Quando passou pul quartel de la guarda, yá an Miranda, biu un guarda que era sou amigo, cumprimentou-lo i l guarda aporbeitou para se meter un pouco cun tiu Chancas. I dixo-le:
- À tiu Chancas, que lhebais nessas alforjas?
Anton l Chancas zbiou-se un cachico de l cabalho i aprossimou-se de l guarda l mais que pudo i dixo-le mui baixico, quaije al oubido.
- Ye bena pa le dar al cabalho.
L guarda, admirado, preguntou-le:
- Mas porquei bós me dezis isso assi tan baixico, quaije an segredo?
- Çculpa-me, mas ye por mor de l cabalho, nun quiero que el ouba senó yá la quier agora...

José António Esteves

7 de dezembro de 2009

Analfabeto

Un cergento diç para un recruta.
- Á recruta, di-me se sabes ler.
- You digo, miu sargento, screbir sei si senhor, agora quanto a ler nun pesco ua palabra.
-Ye de admirar!.... Bamos alhá a ber isso. Scribe nesta fuolha qualquier cousa.
L recruta screbiu uns gatafunhos. L sargento dixo:
-À sou animal! L que screbiste tu ende? Lei l que acabeste de screbir.
L recruta:
- Çculpai-me miu cergento, mas you yá l dixe que quanto a ler nun pescaba ua palabra...

José António Esteves



6 de dezembro de 2009

Hai uns anhos


Hai uns anhos no Natal
Era l Nino Jasus solico
Que an beç de l Pai Natal
Ponie cousas no çapatico

Ls ninos deixában ls çapatos
De nuite anriba ls chupones
Apuis el deixaba figos
I a las bezes teçtones

Apuis la missa de l Galho
Iba-los lhougo a poner
Nas casas de to ls ninos
Que fazien pul merecer

Na manhana de Natal
Lhougo a la purmanhanica
Lhebantában-se mui cedo
A saber de la prendica

L nino Jasus cansaba-se
Porque era pequerrico
Agora ben l Pai Natal
Anriba de sou carrico

La cantiga de la barrila




Lhiebo na mano
la mie barrila
i se l’abano
lhougo se scapa
cumo ua anguila.
Ai, ye tan guapa
la mie barrila!

Ten auga sana
i mais fresquica
do qu’onde mana
do que l rigueiro
do que la bica.
Ye un açucreiro
mie barrilica.

Ye ua doçura
sue auga clara
cumo se fura
quando la bebo
beiso que dara.
Sei que me quedo
se la scachara

Ten fino bico
dues guapas alas
qual paixarico.
Pego-le al cuolho
bezes tan ralas
toda m’ancuolho:
- porque nun falas?


You bou a la bica
mie barrila anchir.
Quien mais quier benir?
Nun quiero ir solica.