27 de maio de 2010

Catibar


Staba Sol,
l tiempo caliente,
i bieno-me a ber,
talbeç sien el saber,
mirando pula jinela
de l miu scritório,
un lhagartico,
todo cumprido i de la quelor de las piedras…
« É uma lagartixa », dízen an pertués...
« C’est un petit lézard », dízen an francés,
« un lézard des murailles » !


Spreitou…
i inda tube tiempo de le preguntar :
L que quieres, lhagartico ?
Saber l que fago… ?
Saber l que scribo… ?
Mira, bou a screbir subre ti
i falar-te tamien,
se quejires,
doutro lhagarto,
un que passou,
tengo la certeza,
ua buona parte de la bida
- la sue bida de lhagarto ! -
oubindo falar mirandés
nua huorta a la borda de l riu Douro…
Nun sabes adonde queda esse riu ?
Mas para que bal la pena
star you a perder tiempo
a amostrar-te-lo nun mapa
se sei purfeitamente
que essa mie splicaçon
nun puode antressar un minuto
- un minuto que seia !-
un lhagarto cumo tu.
Sei bien mas ye
l que a ti t’antressa,
tu, que gustas de sol
i de piedras calientes…
Mas nun t’admires
se miro para ti
cun ganas de cumbersar,
an mirandés,
cumo puodes ber.
Debe de ser de família
esta manie
mas quedas a saber,
ye quaije un segredo :
Quando miu abó inda era bibo
nessa tal huorta a la borda desse riu
que ten un nome mas que a ti nun t’antressa,
un die, i acradito na pessona que me l cuntou,
un die, miu abó chegou a catibar un lhagarto…
Por esso yá sabes,
Se quejires, tu tamien…
You sou nieta del
i las tradiçones por bezes
dúran que you sei alhá !
Esta debe de ser ua
cun raízes mui antigas,
bielhas cumo l tiempo !
Resta a saber
an que lhéngua
bamos poder quemunicar
you i tu … ?

I an nien sequiera un segundo
cun uolhicos rápidos cumo la lhuç…

― Na lhéngua de l Sol,
de la calor de l Berano
i de las piedras calientes !,
respundiu sien sperar
i mirando siempre para mi
esse miu lhagartico.

I nisto…
Scapou-se !

― Lhagartico, responde-me outra beç !
Quando ye que te tornarei a ber ?
Cumigo nun cuorres perigo ningun
tal i qual, tengo la certeza,
l lhagarto de miu abó
que bibiu siempre feliç,
a la borda desse riu adonde
todos falában mirandés.
I cul tiempo…
quien sabe se nun daprendiu
el tamien
l nome desse riu… ?
Ye un nome que lhembraba
I inda lhembra a muitos
l Sol,
la calor de l Berano
i tamien…
las piedras calientes !
Esso de que tu gustas tanto
tal i qual, tengo la certeza,
l lhagarto de miu abó…

Un lhagarto que bibiu feliç
oubindo miu abó a la borda dun riu...
Miu abó i tamien outros
falar siempre Mirandés !