12 de dezembro de 2011

La fantasie de l Natal



L sprito festibo de la temporada de Natal nun puode muorrir-se por bias seia de l que fur.

Ten que haber siempre algue andrentro de cada un de nós, fuorças, motibaçones para pormober i eilebar esta quadra natalícia, nun solo pa ls ninos i ninas, ls mais pequeinhos, que míran i acradítan que ye neste tiempo que l nino Jasus pon ne l çapatico ou l pai-natal trai ne l saco las mais deseadas cousas queilhes mais quieren, mas tamien ls mais crecidos ténen que arranjar fuorças para nun se deixar bencir pulas remordidelas de la bida que mos metiu ne ls redadeiros tiempos.

Nun ye squecir-los, poner-los para atrás de las cuostas, naide resolbe nada squecindo seia l que fur muito menos aqueilho que ten que ser resolbido para nuosso bien de ls nuossos i de todos, até que hai bida para alhá de l Natal, mas mesmo que isto seia cumbersa feita, esta temporada festiba debe ser aporbeitada para fortalecer l’ounion de la família, tantas bezes doliente por bias de nun haber muita pacéncia para atamar las canseiras de l die a die, que mos chégan pul anfernizamiento i males dun goberno ou de la ganáncia que mos arrodeia, la falta de stima que ténen por nós.

L sprito natalício, ne l que toca als mais nuobos (aqueilhes qu’inda acradítan) dá uas buonas upas na sue formaçon psicológica i mental, dízen-lo ls specialistas, i you i la maiorie acradita i antende, que esta ambolbéncia amistosa de la fiesta de la comemoraçon de nacimiento de l Nino Jasus yé carinosa l bastante para anchir ls pequeinhos de felcidade. Assi sendo serie mui malo nun fazer i armar todo l que cuidarmos ser amportante an nuossas casas, eigreijas ou spácios públicos cun aluson l fato.

I para que esse sprito de pureza, bundade, simplecidade, hounestidade, de melhores modos chegue ls ninos i ninas, l mais de las bezes até nien ye perciso tener muito, i bibir atolhado de bienes, todo se puode fazer a la medida de l que podemos, puis to ls sabemos que l crecimiento i zambolbimiento deste tesouros se fai to ls dies, cul acunchego i l sustento que le damos siempre.
I quanto mais rial fur l Natal mais fácele será splicar todo, seia el d’abundáncia seia el mais ancolhido.

Nun me lhembro de l que recebie ne ls natales quando era garoto, hai sessenta anhos datrás éran na berdade outros tiempos, mas tamien nun tengo lhembránçias malas, sei que se botaba mais fé nas manifestaçones religiosas, l serano até la missa de l galho que era a meia-nuite, l beijar de l nino, la sagrada família, i sei que nesses dies habie muita fartura de quemer, la mesa staba siempre chena de cousas buonas i gustosas, ambora la bida que bibien ls mius nun fusse nanhun cielo na tierra, fui un nino feliç.

Para fazer la felcidade de ls ninos i de ls outros até nien ye perciso muito.

Buonas fiesta para todos, bamos fazer deste Natal un repiquete para las nuossas bidas.

22 de novembro de 2011

Un diospiro


Ua cuonta debie de siempre ampeçar por, era ua beç. 
Nun me ampeces la cuonta por, era ua beç! Tu nun antendes l miu bibir… Ye que me parece que ancomeçando assi la mie cuonta you yá starei muorto. Inda nun stou i tu sabes esso bien que to ls dies me spreitas a ber se yá tengo l ambeligo meio sparrufado. Mira que para ser doce i nun ser carraspudo tengo que star quaijeque sparrufado… Yá tembrei bien bezes cun l miedo que me scochasses, tu que sós tan lhambisqueira!
Bá anton! Si te bou a fazer la buntade…

...staba berde i relhamposo l diospireiro, tiempo de fuorça i de auga a berbulhar ne ls tuoros i belheza nas fuolhas. An menos de nada anchiu-se de flores, uas flores que parece que naide dá por eilhas, pouca quelor, pétalas sumidas. Se nun fura yá un cierto belume ambaixo, a asparecé-se a fruito, podie-se dezir que eram fuolhas mal paridas, angurrefitadas, a salir de ls galhos.
Debrebe l diospireiro se anchiu de pequeinhas belhoticas presas por un turico registente. Mas ne l meio daqueilhes fruitos todos, uns a caer pa l chano, outros a registíren que nien heiróis, hoube ua florica que se atrasou, ampuxou un fruito a la sue borda i, al fin, naciu fuora de tiempo, mui tardeguita.
Chega-te parende diospiro eigoísta, deixa-me campo que tamien you quiero medrar! Hei-de fazer-me cumo tu, puodes screbir esto no cielo que miramos deiqui d´ambaixo, dezie la florica yá a querer ser algo mais.
Assi fui! Medrou!
Sue mai anterrou mais ua raiç, botou mais uns filicos puls terrenos regados para dende sorber auga i, al galho adonde staba l diospirico fui dando siempre mais ua pinguita de quemida.
Uas fuolhas ampeçórun a caer a fin de berano. Quando se pensaba que l diospireiro se iba a çpir i amostrar to ls fruitos, l outonho fui sendo amigo, las fuolhas mantebírun-se berdes i relhamposas, ls fruitos fúrun amadurando pa la buona suorte de la famílhia i de ls bezinos.
Stá agora toda quelor de ouro i, bonda un airico lhebe pa las fuolhas se botáren zamparadas uas  atrás las outras.
L diospirico, solo l chamo assi por carino, porque el, anque tardiego, ye un fruito porfeito i stá alhá solico, cun la cisca a chegá-le de to ls lhados, nua altura de l anho an que ye cousa mais que normal las fuolhas cobríren l chano i ls diospiros stáren que nien sentinelas a ber quien passa i, quien passa a quedar cun la baba a salir de la boca solo de eimaginar la doçura.
Á tu!, dixo-me el onte a la nuite: Sinto-me tan solico i tengo tanto friu! Tapa-me para ber se nun me caio antes que chegue l Natal!  Apuis, an beç de anfeitares l pinho cun las bumbilhas i fiticas queloridas, podies anfeitar a mie mai que siempre habie de calcer algo i you até podie ser la streilha qu´há-de lhebar l Natal pal tou huorto.
Stá bien, respundi-le you. Serás la mie streilha de Natal i la doçura para ancomeçar l nuobo anho.
Assi tu aguantes la trebuada d´hoije i la airaçada a traer graniço…
Assi tu aguantes, fui you rezungando quando iba a saber dua saca de lhana!…

10 de novembro de 2011

**** A las onze ****



Nun ye d’ouro
nien de prata
l miu reloijo…
mas de bronze !

A las onze
deste die onze
de l més númaro onze
deste anho de 2011 ...

I este poema
até cuntinarie
se houbisse
mais que dues palabras
acabadas an –onze …

Mas só hai dues
i nó onze!

Neste die onze!



N.B. Só manhana ye que será l die onze. Mas cumo nun sei adonde starei, a las onze, i cumo tamien yá hai por ende giente a dezir que manhana ye la fin de l mundo, só por ser l die onze… ! Beremos depuis… Depuis de l die onze !



3 de novembro de 2011

L STUDANTE



Sou studante a tiempo anteiro
Por isso tengo que studar
Para que ne l die de manhana
You nun tener de que me queixar.

Agora stou a ampeçar
Nua scuola muito amportante
A preparar-me pa la bida
Para ser un home brilhante.

Para ser un home brilhante
Isso ye mesmo berdade
Quien sabe se nun serei cura
Para mudar la houmanidade.

Por agora ye só studar
Aprendendo l que puodir aprender
Depuis ne l die de manhana
Que seia l que tenga que ser.

I há de ser bien cun certeza
Porque you bou-me a sforçar
I la mie scuola ye buona
Só bun resuoltado pude dar.

Esta scuola ye perfeita
I you bou apertar las botas
Para que ne l final de l anho
Me apareçan buonas notas.

La mie scuola ye tan querida
Porssores son de ls melhores
I you bou a dar l miu mássimo
Para tener ls sous lhoubores.

Un lhoubor cun buonas notas
Bou a dar l miu melhor
Para quando terminar ls studos
Puoder ser un bun doutor.

Ó quien sabe un angenheiro
Ó un cura, ó un porssor
Ó até un grande arquiteto
Para fazer prédios de balor.

Bou puorner l miu ampenho
Pa la profisson que seia
Para na bida que tubier
I steia you adonde steia.

Por isso bou a trabalhar
Oubedecendo ls porssores
Aprendendo todas las palabras
I cumbinando las quelores.

Ne l meio de puntos i birgulas
I até cun raízes quadradas
Bou fazendo las mies frases
De las formas mais bariadas.

Bou misturando la matemética
Cun un pouco de l pertuês
I tamien cu la region i moral
Junto Anglés, i tamien Mirandés.

Tamien na física i na química
I até an trabalhos de zeinho
Junto la de eiducaçon física
Pongo you todo l miu ampenho

Penso you que seia assi
I nun me puodo squecer
Que só fazendo assi
Serei aquilho que querie ser.

Por anquanto ye só studar
Studar i mais studar
Pois só studando muito
Ye que alhá puoderei chegar.

Tengo proua de ser studante
Siempre de cabeça lhebantada
Para que l die de manhana
Na bida nun me falte nada.

Por isso dou l miu melhor
No meio de alguns apiertos
Para deixar la bida de studante
Yá cu ls mius cursos cumpletos.

José António Esteves

22 de outubro de 2011

Para matar la fame... i tamien la sede



Un cachico de pan
pal miu Juan,
pan cun sardina
p'ra Adelina
i café de San Tomé
para mi, Jesé !



I queiso cun marmelada
para todos, Camarada !

10 de outubro de 2011

EITERNAMENTE MAI



Que na presença custante
Cousas buonas m´ansinou
I na pureza de l sou coraçon
Na bida siempre m´ambalou

Siempre ua mai carenhosa
Dels purmeiros passos que dei
Me ansinou cun carino
Las purmeiras falas que falei

De ls atos de cada silaba
Tou amor sien dimenson
Carinos me fúran dados
I bibidos cun eimoçon

De la cumbersa ne l huorto
I nel sou peito calcido
Ambalabas cul curaçon
Este tou felhico querido

Daquel abraço, daquel beiso
Inda guardo la lhembrança
Daquele tou gestio querido
Que trasmitiu tanta cunfiança

I me anspirou ne l caminar
Na mie bida a cada passo
Que inda hoije sinto la falta
Daquel tou gustoso abraço

I na persença de cada passo
Ancuntrei siempre ua fuonte
Por mais scuro que fusse l camino
Ancuntrabas siempre un hourizonte

Mulhier a quien debo la bida
I que merece todo l respeito
Cun gratidon i muito afeto
Me amaba de l mesmo jeito

I para todo quedar perfeito
Bai tamien l miu carino
I cun muita, i muita suidade
Un beisico deste tou mino.

José António Esteves

9 de setembro de 2011




Se hai cousas que a mi m’agrádan ye ls abanços que l mundo ten feito na tecnologie, i demos las buoltas que dirmos, hoije l mundo nun ye nien de acerca nien de loinge l que era quando you me criei, i inda bien, muito menos quando you criei la mie rapaza (hoije cun trés dúzias d’anhos d’eidade).

Dezido doutro modo, era un atraso de bida, criei-me nun tiempo an que la tecnologie ne l que toca a garoticos nun soubo mais nada que fazer a nun ser rachar las calças ne l culo, binte i quatro anhos apuis naciu la mie nina, i anton yá las cousas stában un cachico mais guapas, yá habie uns culeiros (fraldas) panhos que se lhabában, tenien uns zenhicos, i ls ninos yá se sentian bien arrumadicos sien tener eili nas partes ua jinela a recebir l aire a to la hora, que solo serbie para botar fuora l ampesteiro que salie de las tripas.

You lhembro-me cumo se fusse hoije, lhougo nas purmeiras besitas ne l spital, pedi a ua anferneira para m’ansinar a dobrar ls culeiros, que era an trés bicos i dun jeito para l alfinete dama nun picar la barriguita, porque sabie que quando benisse para casa era ua lhida tamien mie, demudar ls culeiros quendo stubissen çúzios.

Agora stou a cuntas cul miu nieto, durante l die, ten un anho, i el ye jogos de jogar i brincar por todo l que ye sítio de to las fuormas i feitios, ende stá la tecnologie, uns cun bruido outros cun botones i luzes, bonda el carregar nun botonito i yá l parro fai cuacua, carrega noutro i yá la corneta de ls bumbeiros toca, noutro fai l música de drumir, fálan pertués i anglés (alhá benirá l tiempo de haber berciones an mirandés, inda nun ye tarde) ne l que toca a culeiros, eilhes son bien purparados para nun deixar salir nada, son assi a modos de cerrona, nun ye perciso alfinete dama, eilhes agárran (cólan) adonde un quier, i nada de ls lhabar ye para botar fuora i se possible bien debreve.

Mas miu Dius, para un saber quando percísan de ser demudados, quando el yá fizo l serbício, se nun resmungar ou fazir mala cara inda ten que ser pul cheiro.
Ye causo para dezir, porra quando ye que la tecnologie ambenta un modo de poner un alarme ou ua lhuzica que seia para un saber quando stá na hora?

Até cuido quel agradecie, porque a las bezes ls crecidos, mesmo nun gustando de l fedor, lhíban tiempo a dar por eilha.

1 de julho de 2011

Quadras Als Santos Populares

Durante l més de Junho
Houbo fiesta na mie scuola
Ne l arraial Mirandés
Nun ye perciso de la sacola

Pa la fiesta de la scuola
Traç buona sposiçon
Bais poular i beilar
I festejar l San. Juan

Ne l die de Santo. Antonho
Hai alegrie ne l aire
Que la fiesta ye d’arromba
Toda la giente bai a beilar

San. Juan ye nome de Santo
Muitos mais hai ne l altar
Mas por cierto este ye difrente
Ye amigo i ye popular

Santo Antonho, Santo Antonho
Que tens tu de special?
Só sei que na tue fiesta
Hai alegrie ne l arraial

Ne l die de Santo Antonho
Grande fiesta bai haber
Bou pa la fiesta a beilar
I pulas ruas bou a cuorrer

À miu rico Santo Antonho
Sós un Santo Popular
Na tue fiesta nun faltan
Sardinhas para s´assar


Al San. Juan i San. Pedro
Fago quadras cun rima
Mas al Santo Antonho nun l faltan
Ls bezinos acá de riba

L die de Santo Antonho
Ye un die mui popular
Na mie scuola por cierto
Todos l ban a recuordar

Este més na mie scuola
Ye un més d´animaçon
Bamos al Arraial Mirandés
Cun alegrie ne l coraçon

Que alegrie ye esta
Que paira na scuola anteira
Porque este die ye de fiesta
Brincamos a la ringalheira.

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

27 de maio de 2011

Poesie amerosa


Oufreci-te un poema
Oufreci-te ua flor
Anque nun me chame Ema
Sei quien ye miu amor.

La poesie ye siempre assi :
bai i ben, hoije ou até outro die,
bola cumo un páixaro,
de mi para ti.

Mas l que you tamien desearie
ye que bolasse, bolasse si !
bolasse cumo un páixaro…
i nun me deixasse sien ti !

29 de abril de 2011

Roques

Cula marifusa,
diusa ou até musa,
sei bien quien abusa
naqueilha tierra lusa !

You gusto ye de roques
i tamien d’albricoques,
mas se fur un resalgar…

Á mai, nun le toques !
Nien tocar, nien cheirar:
Puode até haber azar !






6 de abril de 2011

Grima !


L que ban a comer ne l Japon
se deixar de haber peixes i pláncton
por bies dun acidente nuclear
porbocado pul home i nun só pul azar?

Sushis?
Durante inda quantos dies?
Atun?
Mas inda haberá algun ?

I Fukushima
cun que ye que rima?

Cun grima !
Cun grima !

Cumo tamien Hiroshima !

7 de março de 2011

LAS BAQUITAS MIRANDESAS



Stando you culas mies bacas
Ne l cerrado bien çcansado
I arreparei nua cousa
Qu´inda nunca habie reparado.

Bi que la Laranja, era castanha
Cul pelo bien relhamposo
I alhá andaba eilha
Cun aquel sou aire,meio manhoso

La Castanha tamien alhá staba
Que de castanha nun tenie nada
Era mais a dar al negro
I la marrafa que bien l quedaba

I arreparei que la Lhoura
Tamien nun tenie nada a ber
Tenie l pelo acastanhado
Cumo ua baca mirandesa debe tener

Mirei pa la Cordeira
I bi que de Cordeira nada habie
Que era ua baca bien grande
I pa l trabalho bien serbie

Arreparei na Andrina
Que staba mui alboroçada
I bi que staba touronda
I la Cereija neilha saltaba

Anton tube ua lhembrança
Nun sei cumo aquilho fui
I pus-me a magicar
Que tenie que la lhebar al bui


Que nien por artes mágicas
Benie un bui cerrado arriba
I fui adreitos a la andrina
I saltou-le lhougo para anrriba

Dous saltos bien atiçados
Purmeiro un i outro de seguida
Que deixórun la Andrina
Eilhi bien ancolhida

Nun fui perciso percurá-le
Se era assi qu´eilha querie
Porque l bui por anstinto
Sabie qu´era assi que se fazie

Arreparei para eilhas todas
I bi-le aqueilhas guedeilhas
Cumo bacas mirandesas
Tenien pildrengos nas oureilhas

Uas bacas marabelhosas
Que mos dában momentos belos
Mos dában l sou trabalho
I inda mos parien ls bitelos





José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

Ls Retraticos son de la anternete

oubrigado a qien ls metiu alhá



L carro cun patas

Pintura digital de Manuol Bandarra


Era un carro de que marca?

Iba tan cheno de palha

que parecie ua arca;

la frente era cabeznalha,

cun dues ruodras, uito patas,

setos, sobrado, cambones;

miaba cumo las gatas,

tenie moço, coucilhones,

un eixe antre antriteiras,

todo de trabas certeiras.


Fracisco Niebro



1 de fevereiro de 2011

L squilo i l crocodilo


Un squilo
anriba dun filo
i cun muito stilo :
quanto puode pesar ?

Tanto cumo un squilo
na mie tierra de l Pilo :
nien sequiera un quilo
se calhar !

I un crocodilo
que pesa mais dun quilo
a la borda de l Nilo :
l que puode caçar ?

Se calhar un squilo
a nun ser que cun stilo
desse crocodilo
se scapar…

Esse pobre squilo
de nien sequiera un quilo
i anriba dun filo…
Quien l puode amparar ?

(Screbido nestes dies cumo ls que stamos a bibir quando nesse grande paíç africano i tamien mediterránico que ye l Eigito, un pobo (un pobre squilo…) lhuita pula sue lhibardade i contra un ditador (l crocodilo…) que stá ne l poder, hai mais de 30 anhos.

30 de janeiro de 2011

UN SQUILO



Hoije l pequeinho Sarafin,
brincalhon cumo siempre,
nun quijo fugir de mie
i brincou a la mie frente!

Miesmo quando queda queto
nun cunsigue scuonder
que ye malandro, i nun stá queto
mas tan debertido de se ser.

Brinca al sol arregalado
cóme i enche a barriguita,
a la nuite bei l cielo strelhado
a la puorta de sue casita.

Ne ls sous gestios angraçados,
nota-se tamanha cuntentaçon
i ls sous aires apalhaçados,
que aire de palhaço le dan!

Nun penses que al ancuntrar
un equilo a brincar na rue
que l cunsigues apanhar
se l pensares, ye eiluson tue.

Mas agarra na eiluson
de que tamien puodes brincar,
cumo este squilo brincalhon
que passa la bida a saltar.


Estes nun son mius, son de

Fernanda Rocha Mesquita

Andaba a spiolhar na anternet, i ancuntrei-los i gustei deilhes, i antandie que bós tamien gustariedes de ls ber. Anton traduzilos para mirandés, i eiqui stan. Cun Beisicos para todos. I beisicos tamien para

Fernanda Rocha Mesquita

Nun sei quien ye, i nien adonde stá, mas nun fai mal. Debe fazer parte deste mundo, i isso yá ye l suficiente. Oubrigado Fernanda por esta obra marabelhosa.

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso