22 de novembro de 2011

Un diospiro


Ua cuonta debie de siempre ampeçar por, era ua beç. 
Nun me ampeces la cuonta por, era ua beç! Tu nun antendes l miu bibir… Ye que me parece que ancomeçando assi la mie cuonta you yá starei muorto. Inda nun stou i tu sabes esso bien que to ls dies me spreitas a ber se yá tengo l ambeligo meio sparrufado. Mira que para ser doce i nun ser carraspudo tengo que star quaijeque sparrufado… Yá tembrei bien bezes cun l miedo que me scochasses, tu que sós tan lhambisqueira!
Bá anton! Si te bou a fazer la buntade…

...staba berde i relhamposo l diospireiro, tiempo de fuorça i de auga a berbulhar ne ls tuoros i belheza nas fuolhas. An menos de nada anchiu-se de flores, uas flores que parece que naide dá por eilhas, pouca quelor, pétalas sumidas. Se nun fura yá un cierto belume ambaixo, a asparecé-se a fruito, podie-se dezir que eram fuolhas mal paridas, angurrefitadas, a salir de ls galhos.
Debrebe l diospireiro se anchiu de pequeinhas belhoticas presas por un turico registente. Mas ne l meio daqueilhes fruitos todos, uns a caer pa l chano, outros a registíren que nien heiróis, hoube ua florica que se atrasou, ampuxou un fruito a la sue borda i, al fin, naciu fuora de tiempo, mui tardeguita.
Chega-te parende diospiro eigoísta, deixa-me campo que tamien you quiero medrar! Hei-de fazer-me cumo tu, puodes screbir esto no cielo que miramos deiqui d´ambaixo, dezie la florica yá a querer ser algo mais.
Assi fui! Medrou!
Sue mai anterrou mais ua raiç, botou mais uns filicos puls terrenos regados para dende sorber auga i, al galho adonde staba l diospirico fui dando siempre mais ua pinguita de quemida.
Uas fuolhas ampeçórun a caer a fin de berano. Quando se pensaba que l diospireiro se iba a çpir i amostrar to ls fruitos, l outonho fui sendo amigo, las fuolhas mantebírun-se berdes i relhamposas, ls fruitos fúrun amadurando pa la buona suorte de la famílhia i de ls bezinos.
Stá agora toda quelor de ouro i, bonda un airico lhebe pa las fuolhas se botáren zamparadas uas  atrás las outras.
L diospirico, solo l chamo assi por carino, porque el, anque tardiego, ye un fruito porfeito i stá alhá solico, cun la cisca a chegá-le de to ls lhados, nua altura de l anho an que ye cousa mais que normal las fuolhas cobríren l chano i ls diospiros stáren que nien sentinelas a ber quien passa i, quien passa a quedar cun la baba a salir de la boca solo de eimaginar la doçura.
Á tu!, dixo-me el onte a la nuite: Sinto-me tan solico i tengo tanto friu! Tapa-me para ber se nun me caio antes que chegue l Natal!  Apuis, an beç de anfeitares l pinho cun las bumbilhas i fiticas queloridas, podies anfeitar a mie mai que siempre habie de calcer algo i you até podie ser la streilha qu´há-de lhebar l Natal pal tou huorto.
Stá bien, respundi-le you. Serás la mie streilha de Natal i la doçura para ancomeçar l nuobo anho.
Assi tu aguantes la trebuada d´hoije i la airaçada a traer graniço…
Assi tu aguantes, fui you rezungando quando iba a saber dua saca de lhana!…

10 de novembro de 2011

**** A las onze ****



Nun ye d’ouro
nien de prata
l miu reloijo…
mas de bronze !

A las onze
deste die onze
de l més númaro onze
deste anho de 2011 ...

I este poema
até cuntinarie
se houbisse
mais que dues palabras
acabadas an –onze …

Mas só hai dues
i nó onze!

Neste die onze!



N.B. Só manhana ye que será l die onze. Mas cumo nun sei adonde starei, a las onze, i cumo tamien yá hai por ende giente a dezir que manhana ye la fin de l mundo, só por ser l die onze… ! Beremos depuis… Depuis de l die onze !



3 de novembro de 2011

L STUDANTE



Sou studante a tiempo anteiro
Por isso tengo que studar
Para que ne l die de manhana
You nun tener de que me queixar.

Agora stou a ampeçar
Nua scuola muito amportante
A preparar-me pa la bida
Para ser un home brilhante.

Para ser un home brilhante
Isso ye mesmo berdade
Quien sabe se nun serei cura
Para mudar la houmanidade.

Por agora ye só studar
Aprendendo l que puodir aprender
Depuis ne l die de manhana
Que seia l que tenga que ser.

I há de ser bien cun certeza
Porque you bou-me a sforçar
I la mie scuola ye buona
Só bun resuoltado pude dar.

Esta scuola ye perfeita
I you bou apertar las botas
Para que ne l final de l anho
Me apareçan buonas notas.

La mie scuola ye tan querida
Porssores son de ls melhores
I you bou a dar l miu mássimo
Para tener ls sous lhoubores.

Un lhoubor cun buonas notas
Bou a dar l miu melhor
Para quando terminar ls studos
Puoder ser un bun doutor.

Ó quien sabe un angenheiro
Ó un cura, ó un porssor
Ó até un grande arquiteto
Para fazer prédios de balor.

Bou puorner l miu ampenho
Pa la profisson que seia
Para na bida que tubier
I steia you adonde steia.

Por isso bou a trabalhar
Oubedecendo ls porssores
Aprendendo todas las palabras
I cumbinando las quelores.

Ne l meio de puntos i birgulas
I até cun raízes quadradas
Bou fazendo las mies frases
De las formas mais bariadas.

Bou misturando la matemética
Cun un pouco de l pertuês
I tamien cu la region i moral
Junto Anglés, i tamien Mirandés.

Tamien na física i na química
I até an trabalhos de zeinho
Junto la de eiducaçon física
Pongo you todo l miu ampenho

Penso you que seia assi
I nun me puodo squecer
Que só fazendo assi
Serei aquilho que querie ser.

Por anquanto ye só studar
Studar i mais studar
Pois só studando muito
Ye que alhá puoderei chegar.

Tengo proua de ser studante
Siempre de cabeça lhebantada
Para que l die de manhana
Na bida nun me falte nada.

Por isso dou l miu melhor
No meio de alguns apiertos
Para deixar la bida de studante
Yá cu ls mius cursos cumpletos.

José António Esteves