16 de setembro de 2012


L AMPEÇO
DE L ANHO SCUOLAR

Ampeçou nuobo anho scuolar
Acabou-se la buona bida
Agora ye cu ls lhibros
Que la merenda ye serbida.

Bamos alhá a studar
Para tener mais balores.
Que l Paiç stá a precisar
De formar nuobos porssores.

Porssores ó arquitetos
Ó até de mais angenheiros
I la nuossa agricultura
Precisa de nuobos buieiros.

Ó até de buns pastores
Para esses ganados guardar
Por isso Ninos i Ninas
Ye tiempo para studar.

I nun te squeças de studar
Tamien lá lhéngua mirandesa
Para que l buosso curriculo
Tenga inda mais beleza.

I ls Porssores yá formados
Squecei l que s´atais a passar
I mirai para estes Ninos, i Ninas
Que ye hora de ls ansinar.

Que ye hora de ls ansinar
Para eilhes tamien saber
Que cousas buonas na bida
Studando, l iran a acuntecer.

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso



22 de maio de 2012

Nun sei quien mais se ri


Nun sei quien mais se ri :
nós ou essa baca que ri
toda eilha tan burmeilha
i cun brincos na oureilha ?!
Que bouba que eilha ye !
Hai cada un ! Quien dirie !

L que sei i nunca squeci
ye que cun mais delicadeza
i tamien cun mais poesie
la nuossa Mai Natureza
mos oufrece a eilha, a mi, a ti
brincos dua grande riqueza…

Guapos brincos de princesa !



12 de maio de 2012

Loubado seia Dius!!!

Loubado seia Dius!, dixo la Maritresa cun aquel modo de botar las manos arriba, cumo quien louba a Dius i al mesmo tiempo pide paç, modo esse que le dou l nome an pertués, de Louba a Dius.
Yá s´aquestou al nome, cuitada. Bien le custou quando un fidalgo fui al Assomadeiro de l Puio i diç: "Olha uma Louva a Deus"!...
Nuns taba aquestumada cun aquel nome. Todo mundo eilhi le chamaba Maritresa. Nun era que le gustasse muito este tamien.
Parecie-le a eilha que era un nome a fazer algo pouco deilha, cumo sendo assi un ser que tanto se le dá, cumo se le dou, assi nua mistura de simprica i preguiceira.

Mirai que nome m´habien de dar a mi que me cunsidero tan lista i spabilada!, zabafafa...
Yá s´aquestumou cun l nome, porque, anque dígan que l nome puode ajudar a fazer las pessonas, a eilha parece-le isso ua grande mintira. Nien l apelido, quantas a mais l nome... Cadun bal pul que ye, cun las sues birtudes i ls sous defeitos. Nien sequiera pul que ten, tamien nun ye por isso que las pessonas bálen. Eilha cuitada que ye ua pobrezica yá ajudou a bien deilhes i por isso cunsidera que bal mais que aquilho que ten.
Ai Jasus que bou nesta mundiada, caleija abaixo,!

Lembra-se-le dua beç que salbou la formiga d´ir a parar al riu. Tamien eilha staba yá mei a barimbar naqueilha fronça de chougarço, mas, quando oubiu ls bózios de "quien m´acude", apedurou fuorças, la punta de las patas frimórun aqueilhas tanazicas que ténen i que a todo s´agárran, sticou l braço que la siguraba i, cun l outro braço, apanhou la formiga ne l meio daqueilha auga trúbia. Abraçou-la para ber s´eilha paraba cun l tembraduro i só la puso ne l chano apuis que deixou de chober . La caleija staba rasgada, cun spinaços de piedra lhabada i, als cachicos, un pouco d´arena anlhudrigada.
Agora yá puodes ir, dixo-le a la formiga!
La formiga atravessou a remissacos, scolhendo l melhor sítio i alhá se fui a meter ne l buraco de l formigueiro.
Tanto se me dá, cumo se me dou, tamien sabe que nun ye.

Se fura nun habie sticado tanto ls braços para acudir a la formiga.
Simprica i preguiceira tampouco… a la cierta que nó.

Cun l nome Maritresa até yá s´habie aquestumado, bá! Agora aquel Louba a Dius que l outro fidalgo le chamou, esse ye que nun angulhie, nien l nome quanto mais aquilho que el le fizo
Maritresa staba ne l Assomadeiro de l Puio a mirar pal riu que corrie cun muito bruido, anraibado sien saber porquei. Staba sintada na peinha a caras a naciente, porque, para alhá de l bruido, l riu staba branquito de tanta scuma. Staba ancandilada a mirar aquel branco.
Era un die seco de Márcio, bentanoso, friu. Para l aire nun la bolar habie-se stribado a ua piedra meio suolta, pousada anriba de mofo mei queimado de la gilada. L aire assopraba de l lhado de la barraige.
Nien contestou a aquel nome. A la ua, porque staba ambaída, a la outra, porque nunca an dies de sue bida l´habien chamado tal cousa.
Yá só se biu drento dua manona i anque fura bien calentica, manginou lhougo que deilhi nun salirie biba. “Olha, olha uma Louva a Deus”!, boziou l tiu de la jaqueta gorda a ua tie que eilhi staba.

Cuntaba eilha: "Nun repente yá só me bi perdida porriba de las casas de Picuote...
Abriu la manona i botou-me a bolar. L´airaçada era tan fuorte que you yá só me bi porriba de ls telhados. Inda spormentei a agarrá-me a un filo de l talfone mas nun fui capaç de frimar bien las mies tanazicas de las patas i, cuntinei a bolar cada beç mais zourientada.
Nunca habie bido an to la mie bida nada tan negro.
Caí nun mundo sien yerbas, sien chougarços, nien fragas, nien pinsmouros.
Eilhi me quedei, agora si, mei simprica, sien saber adonde staba.
Un monstro a fungar passou i cun l aire que del saliu, botou-me mais para acerca de la baleta daquel mundo.
Por sfregantes passei pulas brasas.
Apuis oubi un barulho meio xordo i lebe de quien ten çapatos dóndios cumo ls daquel que m´atirou a bolar. Assustei-me. Sien resfolgar mirei parriba i un tiu diç: Mira nino, mira ua Maritresa i, nisto, puxa de l que you achei qu´era ua scupeta de las pequeinhas i que botou ua lhuç a parecer ua centeilha.

Loubado seia Dius!!!!
Lhebantei ls bracicos i pedie paç i piadade!
Agora si me senti Louba a Dius"…

28 de abril de 2012

La bolhica assustada



Tu stás a ber aqueilha foia a botar lhabaredas,? percurou-le la bolhica a la fogaça que staba a la sue borda ne l lhençol armado an forma de beta de miel, tenendo an cada casulica, sue fogaça acabada de fenhir.
Stou tan bien eiqui a drumir cun esta farinica que me sinto cumo un nino apuis que lo lhabórun i le ponírun puolo de talco nas angúrrias de ls quartos i nas partes!
La fogaça que tamien nun le staba a gustar muito aqueilha lhuç fuorte que salie quando l tiu cun l ranhadeiro sfregaba l suolo daqueilha foia, amostrou-se serena para nun cunsemir inda mais la ninica bolha que yá tembraba cumo un choupo an nuite d´airaçada.
Nun t´assustes bolhica! Tu nun bés que ben ua cisça deiqui que se nun fura aqueilha calor, nós yá habiemos cerrado ls uolhicos que mos ténen medrado an to l cuorpo i stábamos amonadas? L tiu anda cun l palo para que mais calor mos chegue.

L´outra fogaça al lhado trociu un pouco la boca, fizo angúrrias ne l subrelábio i dou ua piçcadela, enquanto meio antredientes  dezie: Para quei serás torpe, mulhier!? Aquilho nun ye cousa buona!... you tengo para mi que aquel home ten pata cun l diabo, cun aquel palo i aqueilha staca! Isto ye para mos botar a todas para aquel cachafun a parecer einfierno.
La bolhica inda birou la cabeça pal lhado deilhas para ber se l´oureilha quedaba mais acerca, mas assi i todo nada oubiu.
Inda eilha nun habie tebido tiempo para andreitar la cabeça, chega la tie cun ua gorra branca na cabeça i un mandil na mesma quelor, pega nua pala de cabo lhargo i, fogaça por fogaça, fui-las metendo a todas naquel einfierno.
Será que a mi nun me mete, pensaba la bolhica por haber quedado pal fin l que la deixou inda mais nerbiosa!...
Agora bás tu, dixo la tie anfarinada! Quedas eiqui a la borda que, deiqui a meia hora fazemos de ti sopas de cabalho cansado que tengo ua sgana que yá nien aguanto cun la pala na mano!
La bolhica habie cunjeminado botá-se de la pala para baixo, mas qual quei,? la tie da la gorra agarra neilha cun sua manona i sien que l´houbira deixado tiempo de resfolgar sou cagaço, caiu-se mei anrebulhada na cinza a la borda de las brasas, a pie de la boca daquel Miedo. Anquanto se sentie anchar, al punto d´até çcunfiar que la piel nun habie-d´abantar mais, de tanto sticar, pensou:
Que serán Sopas de Cabalho Cansado? Se bien calha, será quemida para un cabalho que trabalhou muito i por isso até me bal la pena este sacrifício, para fazer ua buona açon a quien la merece...
Cumo que c´un peidico sien querer, de la fogaça bezina chegou-le un airico i un teto colou-se a eilha. Anque se sentisse perdida, sentiu aquel teto cumo se fura la mano dun amigo i, sentiu-se mais serena.



27 de fevereiro de 2012

Lhana i lhino…



La lhana ye para filar hoije i tamien manhana…
Sabe esso bien Mariana !

Mas l lhino queda para quando le nacir l nino…
Tamien sabe esso Adelino !

Dai-le carino al buosso nino,
nunca te squeças, Adelino !
i cada beç que bos dir la gana,
lhembra-te tamien, Mariana !