28 de abril de 2012

La bolhica assustada



Tu stás a ber aqueilha foia a botar lhabaredas,? percurou-le la bolhica a la fogaça que staba a la sue borda ne l lhençol armado an forma de beta de miel, tenendo an cada casulica, sue fogaça acabada de fenhir.
Stou tan bien eiqui a drumir cun esta farinica que me sinto cumo un nino apuis que lo lhabórun i le ponírun puolo de talco nas angúrrias de ls quartos i nas partes!
La fogaça que tamien nun le staba a gustar muito aqueilha lhuç fuorte que salie quando l tiu cun l ranhadeiro sfregaba l suolo daqueilha foia, amostrou-se serena para nun cunsemir inda mais la ninica bolha que yá tembraba cumo un choupo an nuite d´airaçada.
Nun t´assustes bolhica! Tu nun bés que ben ua cisça deiqui que se nun fura aqueilha calor, nós yá habiemos cerrado ls uolhicos que mos ténen medrado an to l cuorpo i stábamos amonadas? L tiu anda cun l palo para que mais calor mos chegue.

L´outra fogaça al lhado trociu un pouco la boca, fizo angúrrias ne l subrelábio i dou ua piçcadela, enquanto meio antredientes  dezie: Para quei serás torpe, mulhier!? Aquilho nun ye cousa buona!... you tengo para mi que aquel home ten pata cun l diabo, cun aquel palo i aqueilha staca! Isto ye para mos botar a todas para aquel cachafun a parecer einfierno.
La bolhica inda birou la cabeça pal lhado deilhas para ber se l´oureilha quedaba mais acerca, mas assi i todo nada oubiu.
Inda eilha nun habie tebido tiempo para andreitar la cabeça, chega la tie cun ua gorra branca na cabeça i un mandil na mesma quelor, pega nua pala de cabo lhargo i, fogaça por fogaça, fui-las metendo a todas naquel einfierno.
Será que a mi nun me mete, pensaba la bolhica por haber quedado pal fin l que la deixou inda mais nerbiosa!...
Agora bás tu, dixo la tie anfarinada! Quedas eiqui a la borda que, deiqui a meia hora fazemos de ti sopas de cabalho cansado que tengo ua sgana que yá nien aguanto cun la pala na mano!
La bolhica habie cunjeminado botá-se de la pala para baixo, mas qual quei,? la tie da la gorra agarra neilha cun sua manona i sien que l´houbira deixado tiempo de resfolgar sou cagaço, caiu-se mei anrebulhada na cinza a la borda de las brasas, a pie de la boca daquel Miedo. Anquanto se sentie anchar, al punto d´até çcunfiar que la piel nun habie-d´abantar mais, de tanto sticar, pensou:
Que serán Sopas de Cabalho Cansado? Se bien calha, será quemida para un cabalho que trabalhou muito i por isso até me bal la pena este sacrifício, para fazer ua buona açon a quien la merece...
Cumo que c´un peidico sien querer, de la fogaça bezina chegou-le un airico i un teto colou-se a eilha. Anque se sentisse perdida, sentiu aquel teto cumo se fura la mano dun amigo i, sentiu-se mais serena.