Nun ye d’ouro
nien de prata
l miu reloijo…
mas de bronze !
A las onze
deste die onze
de l més númaro onze
deste anho de 2011 ...
I este poema
até cuntinarie
se houbisse
mais que dues palabras
acabadas an –onze …
Mas só hai dues
i nó onze!
Neste die onze!
N.B. Só manhana ye que será l die onze. Mas cumo nun sei adonde starei, a las onze, i cumo tamien yá hai por ende giente a dezir que manhana ye la fin de l mundo, só por ser l die onze… ! Beremos depuis… Depuis de l die onze !
Sem comentários:
Enviar um comentário