7 de março de 2011

LAS BAQUITAS MIRANDESAS



Stando you culas mies bacas
Ne l cerrado bien çcansado
I arreparei nua cousa
Qu´inda nunca habie reparado.

Bi que la Laranja, era castanha
Cul pelo bien relhamposo
I alhá andaba eilha
Cun aquel sou aire,meio manhoso

La Castanha tamien alhá staba
Que de castanha nun tenie nada
Era mais a dar al negro
I la marrafa que bien l quedaba

I arreparei que la Lhoura
Tamien nun tenie nada a ber
Tenie l pelo acastanhado
Cumo ua baca mirandesa debe tener

Mirei pa la Cordeira
I bi que de Cordeira nada habie
Que era ua baca bien grande
I pa l trabalho bien serbie

Arreparei na Andrina
Que staba mui alboroçada
I bi que staba touronda
I la Cereija neilha saltaba

Anton tube ua lhembrança
Nun sei cumo aquilho fui
I pus-me a magicar
Que tenie que la lhebar al bui


Que nien por artes mágicas
Benie un bui cerrado arriba
I fui adreitos a la andrina
I saltou-le lhougo para anrriba

Dous saltos bien atiçados
Purmeiro un i outro de seguida
Que deixórun la Andrina
Eilhi bien ancolhida

Nun fui perciso percurá-le
Se era assi qu´eilha querie
Porque l bui por anstinto
Sabie qu´era assi que se fazie

Arreparei para eilhas todas
I bi-le aqueilhas guedeilhas
Cumo bacas mirandesas
Tenien pildrengos nas oureilhas

Uas bacas marabelhosas
Que mos dában momentos belos
Mos dában l sou trabalho
I inda mos parien ls bitelos





José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

Ls Retraticos son de la anternete

oubrigado a qien ls metiu alhá



Sem comentários: