9 de junho de 2008

Las Marés




Studiou cun arreganho
na scuola de l sou lhugar
mas para poder passar d’anho
tenien que l’eisaminar.

De sue aldé a la Cabreira,
ah! tan demorada biaije
nunca más se bie maneira
de arrimar a la cidade.

Assi que pa l riu mirou
i ne l'auga qu’el lhebaba
ua eideia l zafiou:
- de cierto eilhi nun quedaba!

Criou ganas de saber
l camino que essas augas
farien anté percorrer
tanta tierra i tantas fragas.

Passados más de dieç anhos
lhebou-lo l camboio al mar
a çcubrir sien anganhos
adonde ess'auga iba a dar.

Assi que tubo un cachico
para poder ouserbar
quedou horas sentadico
a ber las óndias beilar.

Cada beç mas s’admirou.
Pareciu-le aquilho demás.
Anton tanta auga tornou
a chubir i al para trás?!

Que fuorças más amportantes
farien aqueilha auga andar
adreitos adonde stubo antes
de haber chegado al mar!?

La lhuna ye la culpada
de l chubir i de l abaixar
daqueilha auga oundiada
tan buona para nadar.

I l sol to los dies entra
nas cuontas que agora bés
pus ye el que acrecenta
la grandura a las marés.




Sem comentários: