9 de janeiro de 2009

L LIBRO DA TILA

Rapazicas a ler " L libro da Tila "
de Matilde Rosa Araujo


BALADA DE LAS BINTE RAPAZICAS FRIURENTAS

Binte rapazicas, nó mais,
You bie eilhi ne l beiral:
Tenien cabecica negra
I branquito l'abental.

Binte rapazicas, nó mais,
You bie naquel muro:
Tenien cabecica negra,
Bestidico azul scuro.

Las mies binte rapazicas,
Capicas dezindo adius,
Chegórun na Primabera
I acenhórun d'al pie dius.

Las mies binte rapazicas
Drumien calientes nun niu
Feito d'amor i de tierra ,
De lhama i carino era l feitiu.

Las mies binte rapazicas
Pa l almuorço i l jantar
Tenien cousas pequerricas,
Que apanhában pul aire.

Yá passou la Primabera
Sues horas pequerricas:
I houbo un milagre ne ls nius.
Puis fúrun mais, las rapazicas!

Éran uobos redundicos
Que daba gana beisar:
Uobos adonde habie bidas
I alicas para bolar.

Yá nun son binte rapazicas
Que la lhuç de l Sol acalenta.
Son muitas mais! muitas mais!
Nun son binte, son uitenta!

Despuis uitenta rapazicas
You bie eilhi ne l beiral:
Tenien cabecica negra
I branquito l'abental.

Mas las uitenta rapazicas,
Capicas dezindo adius,
An cierto die de Outonho
Perdírun-se alhá puls cielos.

2 comentários:

Fracisco Niebro disse...

Guapo poema. Parabienes i bien haias por l haberes traído acá.
La traduçon habies de la trabalhar un cachico mais. Será capaç de an beç de «abental» poner «mandil» i arranjar modo de rimar. Se you tubir algue eideia inda te digo.
Assi tenerá un balor eiducatibo mais fuorte pa ls garoticos a quien se çtina.

Un abraço,
Fracisco Niebro

Unknown disse...

Quando se faç la traduçon de ua poesie ye defícel por cousa de la rima. Ls poetas ténen algua liberdade de usar las palabras. Inda pensei rimar peitoril cun mandil. Talbeç stubisse melhor, yá que peitoril pude ser la beira de la muralha onde stribában l peito ls defensores.
Mas nun ye fácele. Cumo cius, talbeç cielos quedásse bien. Nun ye perciso rimáren ls dous bersos.
Ye amportante fazer i apuis, por todos ber l que queda melhor.
Tenemos que ir andando para l camino quedar bien pateado i mais cierto.
Un abraço
Zé Chico