10 de dezembro de 2009

Bi ua rosa a nacer



Bi ua rosa a nacer
I dei por mi a pensar:
Quien será l felhizardo,
Que la eirá a agarrar?

Tornei a passar pula rosa
I anton scuitei assi:
Quando bolbires a passar
Nun te çqueças de mi.

Anton birei-me para trás
I bi aqueilha belheza,
Agarrei-la cun muito amor
I lhebei-la pa la mie mesa

Pus-la nua jarrica cun auga
Bien ne l meio de la mesa
I to ls dies you bie
Aqueilha pura belheza

Fazimos-mos mui amigos
You i aqueilha frolzica,
Nun podie you passar
Sin ber la mie rosica.

Era ua frol mirandesa,
Cumo bós que stais por ende,
Las froles fálan cula giente,
La giente ye que nun las antende.

You si antendie la mie rosica,
Cun eilha to ls dies falaba,
Ua cumbersa animada
I eilha bien que gustaba.

Se podirdes, falai cun eilhas,
Ye un fabor que le fazeis,
Mas se nun quejirdes falar,
Pul menos nun las stragueis.

Nun bos custa nada tentar,
Solo para ber l que passa,
Bereis se falardes cun eilhas,
Cumo la cousa ten graça!

José António Esteves




Sem comentários: