9 de dezembro de 2009

La monica Amélie



Martica ye ua nina
Que ten ua mona
Que se chama Amélie.
Ye guapa i fina
Cun uolhos azules
Cumo you nunca bi.

Quando Marquita
Fui pa la scuola
Deixou la monica
An casa, eilha sola.

Antes de salir
Dixo-le assi:
Quedas a jogar
Para te ambair
Que apuis
Torno para ti.

La monica jogou
Mas yá staba cansada
I fizo zeinhos
Anquanto speraba.

Quando Marta chegou
Fui-la lhougo a ber
I trouxe-le un lhibro
Pa l'ansinar a ler.

Apuis dixo-le:
L saber
Ten muito balor
Ben acá
Que te bou a ansinar
A outelizar
L cumputador






2 comentários:

Fracisco Niebro disse...

Buonas nuites Delaide,

Esta ye la casa cierta pa l tou guapo poema.
Cuntina que tu tenes tanto jeito pa ls pequerricos que até parece que andas a trinar para abó.

Un beiso

Adelaide Monteiro disse...

Ye un jeito natural para ninos mas nun hai maneira de me arranjáren acupaçon para ser abó de berdade.
Beisicos