8 de dezembro de 2009

Nun quiero que el ouba




Tiu Chancas era un lhabrador de ls mais ricos i mais afamados de Peinha Al Castro, un lhabrador de purmeira linha, até tenie un cabalho i todo! I que cabalho era l de tiu Chancas! Staba mui gordo, pus el trataba-lo de l melhor que habie i cun muita cerimónia i muita proua, daba-le de todo l quemido que l cabalho querie, nunca le faltou cul quemido al cabalho l tiu Chancas. Tamien quando l tiu Chancas percisaba de ir a algun sitio l cabalho staba siempre çponible. Mas l Chancas solo l lhebaba als sítios mais amportantes.
Anton, un die percisou de ir a Miranda i alhá fui cun sou cabalho bien ampimponado, que até lhebaba l'albarda nuoba i todo. Tamien lhebaba anriba l cabalho uas alforjas. Quando passou pul quartel de la guarda, yá an Miranda, biu un guarda que era sou amigo, cumprimentou-lo i l guarda aporbeitou para se meter un pouco cun tiu Chancas. I dixo-le:
- À tiu Chancas, que lhebais nessas alforjas?
Anton l Chancas zbiou-se un cachico de l cabalho i aprossimou-se de l guarda l mais que pudo i dixo-le mui baixico, quaije al oubido.
- Ye bena pa le dar al cabalho.
L guarda, admirado, preguntou-le:
- Mas porquei bós me dezis isso assi tan baixico, quaije an segredo?
- Çculpa-me, mas ye por mor de l cabalho, nun quiero que el ouba senó yá la quier agora...

José António Esteves

1 comentário:

Fracisco Niebro disse...

Caro amigo José Antonho,

Ye un gusto mui grande ber-bos por este blogue que ye pa ls ninos. Las buossas lhonas son mesmo de rir.
La eideia que you bos ye la seguinte: screbi cumo se stubírades a screbir pa ls buossos nietos, que nun tarda yá bénen acá a ler ls buossos poemas i las buossas lhonas.
Un abraço arrochado,
Fracisco Niebro