12 de abril de 2008

L garoto i l milho




Garoto triste

Anraibado
Inda nun era culpado
Cumo l milho
Saberie un die porque era castigado
Que porqui fui sembrado
Staba a el agora armanado
Cortado antes de spigar
Berde sin granar
Sin bencir assi acabar
Cumo quedar amenudado
Carregaba-lo a peito
Gabielhas a sou jeito
Tamanho nun tenie
Garoto de home fazie
Carga de milho
Por el amaldiçonado
De garoto yá andaba derreado
Que ganhaba star anraibado
Garoto de tino sin ser mimado
Sin medrar cumo l milho
Tenie l çtino traçado



3 comentários:

Fracisco Niebro disse...

Ye un testo defícele, l tou, amigo Faustino. You nun sei se l antendo todo
Nun quieres dar ua ajuda?

faustino.antao disse...

La nuossa casa tenie uas lhatas nas Guíras (dende se bei bien la Speciosa porque queda mais acerca que Zenízio) probes cumo eramos teniemos que neilhas sembrar patatas i al redror milho, mesmo sendo loinje.
You de tamanho quedaba abaixo de l lhombo de la burra cula albarda bielha, mas tenie que ir a segar milho a las Guíras i carregar las gabielhas para aquemodar la cria. Nien you tenie tamanho para la carregar nien l milho staba granado.
Lhebei anhos para acabar este berso, s'assi se puode chamar. Sudaba, segaba i chegaba a chorar cun miedo de nun ser capaç.
Inda hoije tengo esse miedo de nun ser capaç de splicar l que scribo.
Será que algue dia el se bai?
Cuido que nó.
Cumo you gustaba que ls ninos d'hoije nunca mais tubíssen miedos.

Fracisco Niebro disse...

Tornei a ler ls tous bersos, amigo Faustino, i antendi todo mui bien.
Ye ua stória triste, la que cuntas, i tamien you tengo dessas. Custaba-me a antender porque nun se le sabie bien poner la puntuaçon. Mas assi, cula cuonta cuntada por ti, yá se antende mui bien.
Hai miedos que mos acumpánhan to la bida. Mas l amportante nun ye tené-los, ye ir-los bencindo a cada beç que eilhes se mos méten al camino. I esso bamos cunseguindo a cada die.
Un abraço