20 de abril de 2008

La Borrona i L Pinzel



La borrona i l pinzel
Ponírun-se a caminar
Anté que diç assi el:
- Al que bamos a pintar?

- Se calha algue frol
ua arbol u algun nino
l ribeiro u anté l sol
las nubres u l camino.

Íban nestas cumbersetas
Dan de caras c’un ganado
De oubeilhas brancas i pretas
A pacer refastelado.

Aspuis de ber tantas quelores
Spargidas por to la parte
Ampeçórun sien temores
A pintar bien i cun arte.

Éran uns uolhos mui grandes
L pelo negro spetado
Las oureilhas bien abiertas
I l nariç mui quelorado.

Cara chena redundica
Que l pinzel torneou
Ne l meio ua bolica
Que la borrona pintou.

La bolica era un lhunar
Que la tinta bien marcou
L dezeinho querie andar
I l garotico era you.


Lápeç de Piedra

2 comentários:

Amadeu disse...

Deiqui bai un abraço para Lápeç de Piedra, mas percipalmente para Rodrigo, que fizo un caramonico
bien guapo.

MPS disse...

Comecei pelo "Chadreç" (ou xadreç?) e só terminei no "Lápeç de Piedra" porque não consegui parar antes. Voltei aqui por ter gostado tanto deste auto-retrato.

E porque sou uma senhora, posso deixar-lhe aqui um beiso.